Don Alfonso hoch zu Ross


Jedesmal, wenn ich Don Alphonso lese, turnt unweigerlich folgendes Lied in meinem Kopf herum. Es war eines meiner Lieblingslieder in der Zeit, als ich (als Katholik wohlgemerkt) beim CVJM war. Don Alfonso hoch zu Ross

Don Alfonso hoch zu Ross, oh caramba, ging auf Abenteuer los, oh caramba. Als die Mittagshitze groß, oh caramba, kam er in ein Märchenschloss, oh caramba.

Refrain: Oh caramba, tscha tscha tscha, oh caramba, tscha tscha tscha, Rio de Janeiro, Caracas, ol?; oh caramba, tscha tscha tscha, oh caramba, tscha tscha tscha, Buenos Aires, Bogota und Santa Fe.

An dem Brunnen sah er steh’n, oh caramba, Donna Rosa bleich und schön, oh caramba. Seine Lippen flüstern leis‘, oh caramba, Ach ich liebe dich so heiß, oh caramba.

Doch die Donna sagte nur, oh caramba, Nein lieber Don, es kann nicht sein, oh caramba. Reite lieber schnell hinaus, oh caramba, denn mein Gatte ist im Haus, oh caramba.

Durch die Pampa tönt ein Schuss, oh caramba, Don Alfonso macht jetzt Schluss, oh caramba. Eine Kugel drang durchs Herz, oh caramba, denn ihn tötet Liebesschmerz, oh caramba.

Als die Donna dies erfuhr, oh caramba, nahm sie eine Perlenschnur, oh caramba. Stieg zum höchsten Turm hinauf, oh caramba, hängt sich unter Tränen auf, oh caramba.

Als der Gatte dies erfuhr, oh caramba, dass sie hingeschieden war, oh caramba, stieß den Dolch ins Herz hinein, oh caramba, und schlief unter Tränen ein, oh caramba.